Op een mooie, warme, zomerse maandagmiddag, mag ik op de koffie gaan bij de oprichter van de Facebookpagina ‘Mooi Brandevoort’, Jos Bruijstens en zijn vrouw Monique. Jos werd geboren en getogen in Heeze en het wiegje van zijn vrouw Monique stond in Eindhoven. Zij werkte bij de Rijksgebouwendienst en Jos maar liefst 33 jaar bij Peijnenburg. Inderdaad…van de bekende koek. Ze trouwden in 1983 en woonden tot in 2009 samen in Heeze. Vanuit daar vertrokken ze in 2009 naar Brandevoort.
Tekst en foto’s: Anton van Stekelenborg
De Veste
“We hebben in 2008 een huis gekocht op de Neerwal en we zijn daar in 2009 ingetrokken”, begint Jos. “Destijds woonden de kinderen nog thuis. Daar hebben we met heel veel plezier gewoond tot 2019. De kinderen gingen op een gegeven moment de deur uit en dan zit je met z’n tweetjes in een huis van zes verdiepingen. Wat moet je daar dan nog mee? Dit driekamerappartement kwam toen op ons pad en we hebben, voordat het op de markt kwam, hier (na wat verbouwen) zo in kunnen stappen en sindsdien wonen we hier, met datzelfde mooie uitzicht op de ecozone. Deze supermooie wijk viel ons jaren geleden op tijdens ons bezoek aan de Dickens Night. We waren eigenlijk meteen verliefd op de bouw van de huizen in De Veste. Dat was dan ook ons doel toen we aan het rondkijken waren om in Brandevoort te komen wonen.” Als ik vraag wat hen dan zo trekt, antwoordt Jos dat het net een klein dorpje is.
“De mensen hier zijn vriendelijk. Zeker als je een hondje hebt, merk je dat goed. Iedereen heeft tijd voor een praatje. Het is allemaal gewoon heel gemoedelijk. Daarnaast heb je hier in De Veste alles binnen loopafstand. De huisarts, de apotheek. Zelfs een weekmarkt. Nu nog een leuk cafeetje of iets dergelijks voor een biertje of een wijntje en bijvoorbeeld de terugkeer van Brandefood en dan is het helemaal compleet. Als we hier ooit weggaan, dan is het met de voetjes naar voren.”
Mooi Brandevoort
Niet zo vreemd dan, dat Jos de oprichter is van de Facebookpagina ‘Mooi Brandevoort’.
“It’s all-in the name. Ik vind Brandevoort gewoon een fantastisch mooie wijk”, zegt Jos. “Kijk maar eens om je heen in De Veste, De Buitens, maar ook in de nieuwe wijken als Liverdonk, Hazewinkel en Kranenbroek. Het zijn gewoon hele mooie plekjes met een heerlijk stukje natuur er omheen. Er zijn heel veel fotogenieke plekken hier zoals het iconische NS-station, de torens bij De Veste en zoveel meer.” De Facebookpagina Mooi Brandevoort is een stukje fotohistorie, waarop foto’s al gedigitaliseerd zijn voor het nageslacht. Iedereen die de regels accepteert, kan op deze site zelf hun mooie foto’s plaatsen. Het zou volgens Jos ook geweldig zijn als je wat meer foto’s uit de begintijd van Brandevoort zou plaatsen, want daarvan is er nog niet zo heel veel beeldmateriaal beschikbaar.
Biljarten
In 2012 werd Jos lid van biljartclub ‘Brandevoort in actie’ en in 2014 nam hij binnen deze club de functie van secretaris op zich. De biljartclub is met name actief in wijkgebouw ‘t Brandpunt, de mooie huiskamer van Brandevoort. Een club met op dit moment 25 leden, wat best veel is voor een biljartvereniging. Er wordt volgens hem dan ook vrij intensief gespeeld. Dagelijks wordt er gebiljart in competitieverband. Doordeweeks worden de onderlinge competities gespeeld en op vrijdagen speelt de club in de stadscompetitie van Helmond. De leeftijden variëren van 31 tot 85 jaar en nieuwe leden zijn altijd van harte welkom. “Hoe leuk zou het zijn als er zich dames zouden aanmelden”, oppert Jos. Contact opnemen met ‘Brandevoort in actie’ kan via biljartclubbrandevoort@gmail.com of via ‘t Brandpunt.
Motor
Naast biljarten reed Jos 30 jaar lang motor. Tot in 2014 een eenzijdig ongeval door dieselsporen op de weg hier een einde aan maakte. Gelukkig zonder blijvend letsel deed het Jos besluiten dat het wel mooi was geweest. De motor werd ingeruild voor een MINI Cooper, de auto die al een tijdje op zijn bucketlist stond. Jos sloot zich aan bij de 8000 leden tellende New MINI club Nederland en was 5 jaar lang secretaris van deze club. De MINI heeft hij nog steeds, maar hij heeft zich teruggetrokken uit het bestuur omdat de focus op dit moment thuis moest liggen bij zijn vrouw Monique.
Muzikant
Als we met Jos nog verder teruggaan in de tijd vertelt hij dat hij vroeger in de lokale band ‘CALL MY JOB’ speelde. Hij speelde contrabas en elektrische bas. Ze maakten vooral blues- en rockmuziek en waren destijds wereldberoemd in Heeze. Het leeftijdsverschil in de band was echter vrij groot. De jongeren hadden nog de ambitie om door te breken, iets wat voor de oudere generatie niet echt nodig was. Vanwege zijn werk stopte Jos met de band. Er moesten immers ook centjes verdiend worden.
De liefde voor muziek en dan vooral de de 50-er jaren rock ‘n’ roll is altijd gebleven. “Vroeger dansten we ook, al waren we daar niet zo fanatiek in”, aldus Jos. Zijn vrouw Monique maakte destijds de petticoats en pakken voor hen beiden. De rock ‘n’ roll speelde al een rol in hun leven, vanaf het moment dat ze getrouwd waren in 1983. Zelfs de kinderen hebben namen uit de rock ‘n’ roll-scene, zoals bijvoorbeeld hun zoon Jesse Dean. Dean van James Dean en Jesse, de tijdens de geboorte gestorven tweelingbroer van Elvis Presley. De naam van dochter Shannon verwijst naar een liedje uit die tijd. “We hadden jukeboxen, allerlei 50’s-spullen en een 62’r Cadillac Coup de Ville in die tijd”, mijmert Jos. De Wurlitzer 2104 jukebox uit 1957 prijkt nog steeds in de woonkamer, maar de pinballautomaten, 78 toeren-jukebox, ijspegeltje van Coca Cola uit 1959 en zijn contrabas hebben ze niet meer meegenomen naar deze woning in Brandevoort.
Hou het schoon
Inmiddels is het 2022 en genieten Monique en Jos nog steeds volop van Brandevoort. “Misschien kunnen we als pensionado’s nog wel een klein steentje bijdragen. Je ziet dat soms de verf van de brug & trapleuningen er bijna af is of wat ander klein achterstallig onderhoud. Hoe mooi zou het zijn om met z’n allen de wijk mooi te houden. Misschien onder het mom van ‘gezelligheid voorop’ een clubje oprichten dat onder leiding van een aanspreekpunt, voorzien wordt van de juiste kleuren verf en wat schuurpapier en dan lekker met z’n allen wat schuren en schilderen, dan ziet het er meteen weer een stuk netter uit.”
Tot slot nog een oproepje aan iedereen. “Ruim alsjeblieft je rommel op en hou de wijk schoon. Het is zo’n mooie plek in Helmond. Laten we er trots op zijn en trots op blijven met z’n allen.”
In het begin van de zomer van dit jaar, won ik via de Instagrampagina @sandraviolinart een supermooi mini-schilderijtje gemaakt door Sandra van der Plas. Het schilderwerkje is gemaakt door paint pouring, het gieten van verf. Ik wilde er meer over weten en sprak af met Sandra, die naast paint pouring nog heel veel andere leuke dingen doet of heeft gedaan.
Tekst en foto’s: Anton van Stekelenborg
Sandra van der Plas. Een rasechte Helmondse, die zo’n 20 jaar geleden in Eindhoven de Hagenees Bram van der Plas leerde kennen. In 2012 stapten ze samen in het huwelijksbootje en wonen nu met hun 2 zonen Casper en Tommie en hun 2 dochters Saskia en Tessa in Mierlo-Hout.
Creatief
Sandra groeide met haar twee broers op in een herenhuis in het centrum van Helmond, dat haar ouders destijds van hun ouders hadden overgenomen. Haar schooltijd bracht ze door op de vrije school Peelland, al waar ze haar creativiteit kon ontwikkelen. Na de vrije school sloeg ze haar vleugels uit naar Sint Lucas in Boxtel, om daar de opleiding te volgen als tweedimensionaal- en driedimensionaal ontwerpster. Om tussendoor wat bij te verdienen, werkte ze in twee restaurants in Eindhoven. In één van de twee locaties werd ze assistent-manager. De leukste uitdagingen van die baan waren voor haar om het restaurant vol te krijgen en het iedereen naar hun zin te maken. Een hele leuke tijd volgens Sandra.
Moes Mengelmoes
Ondertussen bleef ze wel doen waar ze voor gestudeerd had. Foto’s bewerken, tekenen en schilderen. De Helmondse toneelgroep Moes Mengelmoes benaderde Sandra, om een poster te ontwerpen voor hun voorstelling ‘Snoepreis’. Ze nodigden uiteindelijk Sandra uit, om zich bij hen aan te sluiten en voordat ze het wist zat ze, tot op heden, bij deze kleine toneelgroep. Ze speelde in diverse zelfgemaakte voorstellingen in het minitheater van Stiphout, waaronder diverse Sinterklaasvoorstellingen, maar bracht ook voorstellingen op scholen en in verzorgingshuizen. Ze maakten de kindervoorstellingen met verschillende lagen, zodat niet alleen de kinderen, maar ook de ouders van de kinderen het leuk vonden. Haar favoriete rol was voor haar toch wel in de sprookjesachtige Sinterklaasvoorstelling, waarin ze mocht schitteren als vioolspelend Elfje.
Paint-pouring
Na haar restaurantavontuur in Eindhoven, ging Sandra werken voor de overheid en op het moment dat haar zoon Casper 1 jaar werd, is ze begonnen met een cursus air-brushen. Dat nam echter zoveel tijd in beslag, dat ze aan het eind van de cursus, het air-brushen heeft opgegeven. “Ik wil het eigenlijk wel weer een keer oppakken”, bekent Sandra. “Ik heb namelijk alle spullen nog, maar tegenwoordig, sinds een paar maanden, houd ik me meer bezig met paint-pouring. Daar zijn verschillende stijlen in. De stijl die ik nu gebruik heet de dutch pour. Je brengt de verf aan en daarna blaas je het, met een rietje in je mond of met een föhn, zachtjes uit over het doek. Ik heb inmiddels ook een draaitafeltje. Daarop kun je je werk leggen en bijvoorbeeld in het midden iets maken. Als je het tafeltje dan ronddraait wordt het als het ware groter en spreidt het zich uit over het doek.”
Sandra maakt met haar kunstwerkjes onder andere kaarten voor verjaardagen, maar ook persoonlijke voorkanten voor boeken. “Die persoonlijke boeken kunnen met paint-pouring zijn, maar ik heb ook boeken gemaakt met bijvoorbeeld Tom & Jerry op de voorkant”, vertelt Sandra. “Voor een paardenliefhebster teken ik dan paarden op de voorkant. Ik ben dus niet alleen maar met paint-pouring bezig, maar met verschillende soorten technieken. Mensen kunnen zelf aangeven wat ze willen.”
Op haar Facebookpagina laat Sandra, om anderen te inspireren, zien hoe ze te werk gaat. De kinderen zijn inmiddels ook lekker creatief bezig. Ze schilderen, tekenen en maken armbandjes. Oudste zoon Casper is op een heel ander vlak creatief. Hij vlogt. Hij maakt en monteert filmpjes en ik mag even een kijkje nemen op zijn kamer, dat meer weg heeft van een kleine videostudio.
Violin
We nemen even afstand van haar creatieve bezigheden en ik vraag haar naar het mooiste stukje Helmond. Zonder na te denken zegt ze: “Het kasteel. Dat is zo’n mooi stukje Helmond waar iedereen voorbijkomt die door Helmond komt. Je ziet het prachtige kasteel dan liggen en het ziet er elk jaargetij toch weer anders uit.”
Als ik vraag of ze er vaak met de kinderen op bezoek bij de Sint is geweest, zegt ze dat ze er wel eens is geweest, maar ze speelde in die tijd hun eigen Sinterklaasvoorstellingen, waar heel veel tijd in ging zitten. De herinneringen gaan ook naar het Speelhuis in zijn oude vorm. “Dat vond ik zo erg toen dat afbrandde”, zegt Sandra. “Er waren zoveel mensen die daar dingen geleerd hebben en/of opgetreden hebben. Dat was toch wel een uniek stukje Helmond.” Sandra heeft daar destijds viool leren spelen. Ze heeft zich daardoor de artiestennaam Sandra Violin aangemeten.
Mierlo-Hout
De reden dat Sandra en haar man Bram uiteindelijk voor Mierlo-Hout hebben gekozen, is dat ze daar best wel in het groen zitten. “We hebben een lekkere grote tuin en voor het huis is het ook lekker groen. Kinderen kunnen hier gewoon spelen op straat. Dat vind ik heel belangrijk. Spelen zonder dat er gevaar is. Daarnaast zijn er voldoende speeltuintjes in de buurt. Wat ik ook belangrijk vind, is de sfeer onderling in de buurt. Dat merkten we meteen toen we hier kwamen wonen. Mensen bieden elkaar aan om te helpen en zelfs in de coronatijd konden we elkaar appen als er iemand ziek was. Daar werden dan boodschappen voor gedaan. We hadden pas nog een buurtbarbecue. Hoe leuk is dat? Daarnaast zit je lekker dicht bij het centrum. En je hebt hier volop winkels op loopafstand.”
Dochter Tessa komt er even tussen en vertelt het leuke verhaal dat de buurvrouw haar moeder herkende van de zwangerschapsyoga. “Dus ze kenden elkaar gewoon al”, glundert ze. Trots dat ze ook even een stukje heeft kunnen bijdragen aan het einde van mijn interview.
We gebruiken onder andere analytische cookies om ons websiteverkeer geanonimiseerd te analyseren, zodat we functionaliteit en effectiviteit kunnen aanpassen.
Meer informatie over de verwerkte gegevens kunt u lezen in onze privacystatement.
[X] Ik ga akkoord met bovengenoemde privacy verklaring